صعود تیم ملی برای ایران است، نه یک بازیکن/ احترام باید دوطرفه باشد
تیم ملی ایران با صعود زودهنگام به جام جهانی، بار دیگر نام خود را در میان بزرگان فوتبال جهان ثبت کرد. این یک افتخار ملی است که حاصل تلاش همه بازیکنان، کادر فنی، و حمایت میلیون‌ها هوادار ایرانی است. اما در کنار این موفقیت، اتفاقی رخ داد که باعث بحث و انتقاد شد: امیر قلعه‌نویی، سرمربی تیم ملی، صعود را به علیرضا بیرانوند تقدیم کرد.
این تصمیم از چند جهت قابل تأمل است. فوتبال یک بازی تیمی است و صعود به جام جهانی نباید به نام یک فرد خاص نوشته شود. وقتی تیمی با عملکرد گروهی و زحمت همه بازیکنان و کادر فنی به موفقیت می‌رسد، اختصاص این افتخار به یک بازیکن، نه‌تنها بی‌انصافی بلکه خلاف روحیه‌ی کار تیمی است.
احترام باید دوطرفه باشد
همان‌طور که از تماشاگران انتظار داریم که در چارچوب اخلاق رفتار کنند، از بازیکنان و مربیان نیز انتظار می‌رود که برخوردی فرهنگی و محترمانه داشته باشند. هواداران فوتبال همیشه نظرات خود را در قالب تشویق یا اعتراض بیان کرده‌اند. این بخشی از ماهیت فوتبال است و در تمام دنیا وجود دارد. اما چیزی که نباید از یاد برد، این است که اعتراض باید در چارچوب احترام باقی بماند. انتقاد از یک بازیکن به دلیل عملکرد فنی، کاملاً طبیعی است، اما توهین شخصی و بی‌احترامی جایگاهی در فوتبال ندارد.
در بازی مقابل ازبکستان، برخی هواداران علیه بیرانوند شعار دادند. شاید دلیل این واکنش، خروج بحث‌برانگیز او از پرسپولیس و مسائل باشگاهی بود، اما نباید فراموش کرد که تیم ملی جای تسویه‌حساب‌های باشگاهی نیست. در مقابل، بازیکنان و کادر فنی هم نباید با تصمیمات احساسی و جهت‌دار، به این تنش‌ها دامن بزنند. بهترین واکنش در چنین شرایطی، تأکید بر کار تیمی و قدردانی از همه بازیکنان است، نه تقدیم یک موفقیت ملی به یک فرد خاص.
اگر این نسل طلایی است، چرا ازبکستان را نبرد؟
برخی بازیکنان تیم ملی، از جمله بیرانوند، این تیم را “بهترین نسل فوتبال ایران” می‌دانند. اما سؤال اینجاست: اگر این نسل طلایی است، چرا نتوانست ازبکستان را در تهران و تاشکند شکست دهد؟
بهترین بودن، ادعا نمی‌خواهد، بلکه در زمین فوتبال اثبات می‌شود. نسل ۱۹۹۸، با ستاره‌هایی مانند علی دایی، مهدی مهدوی‌کیا و خداداد عزیزی، توانست با عملکردی درخشان، تاریخ‌ساز شود. آنها بدون ادعا، با نمایش‌های درخشان، جایگاهشان را در فوتبال ایران تثبیت کردند. نسل امروز هم اگر می‌خواهد در تاریخ ماندگار شود، باید عملکردی درخشان در جام جهانی داشته باشد، نه فقط ادعا.
تیم ملی برای مردم است، نه یک بازیکن خاص
فارغ از اینکه چه کسی در زمین بازی می‌کند، صعود به جام جهانی متعلق به همه‌ی ایران است. این افتخار نه فقط برای یک بازیکن، بلکه برای تمام تیم و مهم‌تر از آن، برای مردم ایران است.
اگر ایران می‌خواهد در جام جهانی موفق باشد، باید قبل از هر چیز یاد بگیرد که فوتبال یک کار تیمی است، نه عرصه‌ی تکریم یا تخریب یک فرد خاص. هواداران باید انتقاد کنند، اما محترمانه؛ بازیکنان و مربیان باید واکنش نشان دهند، اما متواضعانه و مسئولانه. این صعود، برای ایران است، برای تمام مردمی که در خوشی و ناخوشی کنار تیم ملی ایستاده‌اند.
