فرهنگ، آنسوی نتیجه؛روایت یک گردهمایی متفاوت
در روزگاری که فوتبال ایرانی بیش از همیشه زیر فشار نتایج، هیاهوی شبکههای اجتماعی و روزمرّگیهای بیوقفه قراردارد، باشگاه فولاد مبارکه سپاهان تصمیم گرفت مسیر دیگری را بیازماید؛ مسیری که نه از جنس شعار، بلکه برخاسته ازیک نگاه فرهنگی ریشهدار است.
دعوت از ستارگان دهه هشتاد و نود، گردهمآوردن نسلی که سالهای طلایی باشگاه را رقم زد و برگزاری دیداری دوستانهدر ورزشگاه نقش جهان، تنها یک رویداد ورزشی نبود؛ یک یادآوری بود. یادآوری اینکه فوتبال، پیش از آنکه میدان رقابتباشد، یک حافظه جمعی است.
سپاهان برخلاف بسیاری از باشگاهها که گذشته را تنها در قالب چند قاب عکس فراموششده نگه میدارند، کوشیده استبا ایجاد موزه باشگاه، روایتگری از نسلها را زنده نگه دارد؛ جایی که پیوند میان امروز و دیروز نه در حد یک شعار، بلکهدر قامت یک نهاد فرهنگی دوام مییابد. همین نگاه است که باعث میشود یک دورهمی ساده، به رویدادی هویتسازتبدیل شود.
حضور مدیران، مربیان و هوادارانی که سالها در شادی و تلخی کنار تیم بودهاند، نشان داد که این اجتماع تنهانوستالژی نیست؛ نوعی مسئولیتپذیری فرهنگی است. باشگاهی که به خاستگاه خود وفادار بماند، در مسیر حرفهایشدن گامهای آرام اما استوار برمیدارد؛ چراکه میداند آینده بدون فهم گذشته ساخته نمیشود.
در فضایی که ورزش کشور بیش از اندازه درگیر حواشی، تغییرات شتابزده و فاصلههای عاطفی میان باشگاهها وهواداران شده است، چنین اقدامی – به ظاهر ساده اما در واقع عمیق – نمونهای از بازگشت به ریشههاست. اتفاقی ازجنس احترام؛ احترام به تاریخ، به چهرهها، به خاطرات و به هوادارانی که سرمایه واقعی هر باشگاهیاند.
سپاهان اینبار نشان داد حرفهایگری فقط در قراردادهای سنگین و امکانات مدرن خلاصه نمیشود؛ گاهی در همینجمعکردن نسلها و نشاندن آنها کنار هم است که ارزشهای یک باشگاه آشکار میشود. اقدامی که نه به دنبالهیاهوست و نه اسیر کلیشههای تبلیغاتی؛ تنها گامی است برای اینکه فوتبال، همچنان فرهنگ بماند.
🖋️ علیرضا صدرایی
