وقتی محرم کاپیتان بود
قرعهکشی جام جهانی و همگروهی ایران با نیوزیلند، ناخودآگاه خاطرهای روشن را از تاریخ فوتبال باشگاهی کشورزنده میکند؛ روزی که سپاهان، پس از نایبقهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا، بهعنوان نماینده ایران راهی جام باشگاههایجهان شد و در نخستین گام، در ورزشگاه ملی توکیو ـ همان زمین خاطرهساز جام جهانی ۲۰۰۲ ـ برابر وایتاکر یونایتدنیوزیلند قرار گرفت.
آن بازی، بیش از آنکه صرفاً یک مسابقه باشد، صحنهی تبلور دوران طلایی سپاهان بود؛ تیمی که با رهبری محرمنویدکیا در میانهی میدان، به بلوغی فنی و ذهنی رسیده بود. سپاهان آن روز با پیروزی ۳–۱ نهتنها از نماینده نیوزیلندعبور کرد، بلکه نام خود را بهعنوان تنها تیم ایرانی با برد در جام باشگاههای جهان ثبت کرد؛ بردی که محرم و دیگرطلاییپوشان امضای خود را پای آن گذاشتند.
اکنون سالها گذشته و تقارن نام ایران و نیوزیلند در جامجهانی پیشرو، یاد همان روزهای باشکوه را زنده میکند؛روزهایی که محرم کاپیتان بود، زبان آرامش و توازن در میانه زمین، و سپاهان تیمی که برای فوتبال ایران اعتبار میآورد.
امروز اما محرم نه با شماره چهار، که با کت مربیگری و ذهنی آرام و منسجم بر روی نیمکت سپاهان نشسته است؛ مغزمتفکر تیمی که دوباره با حمایت هواداران پرشور و پشتوانه فولاد مبارکه، به مسیر اوجگیری بازگشته. سپاهانِ امروز،همان سپاهانِ سالهای افتخار است، فقط با محرم در جایگاهی دیگر؛ جایی که شاید بتواند یکبار دیگر اتفاقی تازه درلیگ برتر رقم بزند.
گاهی یک قرعه، گذشته را به یاد میآورد.
و گاهی نام یک تیم، نام یک کاپیتان را دوباره در ذهن فوتبال ایران روشن میکند.
علیرضا صدرایی
