بسکتبال تهران از استمرار در ناکامی‌های مهرام تا ظهور آینده‌سازان
بازتاب بسکتبال باشگاهی در تهران با نزدیک شدن به روزهای پایانی لیگ برتر و لیگ حرفه‌ای، بیم و امید را در اذهانتداعی می‌کند.
آنجا که آینده سازان تهران با هدایت و حمایت یک مربی باسابقه و صاحب سبک به نام حسن‌نگهداری باز هم سهمیه لیگ برتری گرفت، بازتاب روشنی از بسکتبال در پایتخت است .
آینده‌سازان این موفقیت را در قالب بازیکنانی به ارمغان آوردند که حاصل عملکرد مرکز علمی همین باشگاه است و یا درهمین تهران، فرآیند رشد آنها سپری شده بود.
آینده‌سازان لیگ‌برتری شد تا نوید ظهور یک پدیده‌ی جدید در عرصه‌ی باشگاهداری خصوصی در پایتخت باشد.
هرچند حسن نگهداری نامی جدید در بسکتبال ایران نیست و ثمره‌ی حضور سه‌دهه‌ای او راهیابی با پنج تیم به لیگبرتر، پرورش بازیکنان و رساندن آنها به تیم‌های ملی و تجربه‌ی سرمربیگری تیم‌های پایه و کار مدیریتی در رده‌هایسنی مختلف است اما حفظ اصول علمی و اخلاقی در بک زیست بسکتبالی، این موفقیت اخیر را رقم زد تا هم در کسوت مالک بخش خصوصی و هم سرمربیگری، نام آینده‌سازان را به عنوان یک باشگاه موفق خصوصی در ورزش تهران وایران بر سر زبان‌ها جاری سازد.
استفاده از یک مربی آمریکایی برای آموزش بسکتبال در بین نونهالان در مرکز علمی این باشگاه و بهره‌گیری از یکبرنامه‌ی مدون برای پرورش نسل جدیدی از بسکتبالیست‌های پایتخت، یک پشتوانه‌ی کاملا منطقی و ارزش افزوده‌ایمهم برای باشگاه آینده‌سازان محسوب می‌شود که اکنون تیم بزرگسالان آن لیگ برتری شده و سهمیه‌ی بسکتبال استانتهران در لیگ برتر را افزایش داده است.
ظهور مجدد آینده‌سازان در سپهر باشگاهداری خصوصی ایران، اتفاق و افتخار خوب بسکتبال تهران و امیدوارکنندهاست اما از آنسو در بالاترین رویداد رقابتی داخلی این رشته، استمرار ناکامی‌های مهرام، باشگاه پرافتخار تهرانی دربسکتبال کشور و عدم راهیابی به فینال برای سومین سال پیاپی، نگران کننده به نظر می‌رسد.
نباید از نظر دور داشت که حریف مهرام در نیمه‌نهایی، شهرداری گرگان موفقترین تیم سال‌های اخیر بسکتبال کشوربود و هر چند سری را سه بر صفر باخت، اما آنچه بیشتر از این شکست سریالی در رویارویی با گرگان، بیمناک‌تربه‌نظر می‌رسد، روند حرکتی باشگاهی است که همچنان نامی معتبر در تاریخ بسکتبال ایران و آسیا محسوب می‌شوداما فرآیند پرحرف و حدیث مدیریتی را در تیمداری بسکتبال در سال جاری بروز داده است.
عدم حمایت از فرزادکوهیان که بدون شک یکی از موفقترین و بادانش‌ترین مربیان سال‌های اخیر بسکتبال کشور است،از آنجا که انتخاب خود این باشگاه محسوب می‌شد، بسیار سوال برانگیز بود.
انفاقات عجیب مهرام تا آنجا پیش رفت که در ابتدا، مطالبات بازیکنان پرداخت نشد، بازیکن‌ها هم تمرینات را تحریممی‌کردند و حتی مواقعی هم رخ داد که بدون هماهنگی با سرمربی، جلسات تمرینی برگزار می‌کردند.
همه‌ی این چالش‌های عجیب که با فشارهای داخلی و بیرونی باشگاه همراه بود، منجر به پایان همکاری فرزاد کوهیانشد تا خواسته‌ی برخی جریان‌ها در مهرام به همین راحتی محقق شود و نه تنها تغییرات کادرفنی، روند صعودی را بههمراه نداشت بلکه با وجود حمایت‌های قاطع باشگاه از سرمربی جدید، باز هم روزهای تلخ بسکتبال مهرام به پایاننرسید تا این باشگاه موفق سال‌های نه‌چندان دور، با تصمیمات غیرحرفه‌ای یهمچنان در رسیدن به فینال ناکام باشد.
آنچه مسلم است مهرام تهران که باشگاهی کاملا قابل احترام در پرورش استعدادهاست، سالهاست که در زمینه تیمداریبزرگسالان، روند خوب، مثبت و حرفه‌ای را طی نمی‌کند و برای بازگشت به دوران اوج، نیازمند آسیب‌شناسی،شفاف‌سازی و تدوین یک برنامه‌ی منطقی بر اساس یک هدف مشخص است .
