به گزارش گروه علم و آموزش سیمای وطن از تارنمای اخبار علمی فیز، تیمی از محققان دانشگاه پرینستون، دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو و دانشگاه وایکاتو، آزمایشگاه ملی لس آلاموس و موسسه تحقیقات جنوب غربی، ساختارهای موج دار را در بخشی از فضا در مرز منظومه شمسی کشف کردند.
این گروه در مقاله ای که در مجله Nature Astronomy منتشر کرده اند، تجزیه و تحلیل داده‌های کاوشگر وویجر یک و وویچر ۲ و همچنین کاوشگر مرز بین ستاره‌ای ناسا (IBEX) را که دور زمین می‌چرخد، برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ماهیت فضا در مرز خورشید تشریح کردند.
تحقیقات قبلی نشان داده است که در لبه‌های منظومه شمسی، نقطه‌ای وجود دارد که سرعت باد خورشیدی به حدی کاهش می یابد که صدا می‌تواند حرکت کند که به آن “ضربه خروجی” می‌گویند.
تحقیقات قبلی همچنین نشان داده است که نقطه‌ای وجود دارد که در آنجا باد خورشیدی قادر به عقب راندن فشار ناشی از فضای بین‌ستاره‌ای نیست که به آن خورمرز (هلیوپاز) می‌گویند. هر دو کاوشگر فضایی وویجر از این مرز عبور کرده و وارد فضای بین ستاره ای شده اند و با انجام این کار، داده‌های حسگر را بازگرداندند. همچنین، ناسا کاوشگر IBEX را در سال ۲۰۰۹ به مدار پرتاب کرد که هدف آن بررسی ویژگی های مرزهای منظومه شمسی است.
محققان با تجزیه و تحلیل داده های هر سه منبع، متوجه تغییر ناگهانی فشار ناشی از بادهای خورشیدی در سال ۲۰۱۴ شدند و از این رویداد در مقیاس زمانی نسبتاً کوتاهی برای مطالعه شکل هلیوپاز و ضربه خروجی استفاده کردند. آنها توانستند اتم‌های خنثی پرانرژی را که هنگام برخورد بادهای خورشیدی با بادهای بین‌ستاره‌ای به وجود می‌آیند، اندازه‌گیری کنند.
آنها از آنجا که برخی از اتم ها توانستند به فضای بین ستاره ای بگریزند و برخی دیگر به منظومه شمسی بازگشتند، از این داده ها به عنوان شکلی از مکان یابی کیهانی استفاده کنند. آنها به مدل سازی این داده ها دریافتند امواج عظیمی در نواحی مرزی شکل گرفته است. آنها همچنین تغییرات مهمی را در فاصله تا هلیوپاز پیدا کردند که نشان می دهد شکل آن یکنواخت نبوده و به دلایل نامعلومی به طور مداوم در حال تغییر است.
این محققان امیدوارند با استفاده از داده‌های ارسال شده از کاوشگر جدیدی که در سال ۲۰۲۵ پرتاب می شود، نکات بیشتری درباره مرز منظومه شمسی کسب کنند. این کاوشگر قادر خواهد بود اندازه‌گیری انتشار اتم خنثی را با دقت بالاتری ارسال کند.
