“ایلان ماسک” می‌تواند با موشک جدید خود ناسا را برای کاوش اورانوس یاری کند.
به گزارش سیمای وطن و به نقل از آی‌ای، آیا “اسپیس‌ایکس”(SpaceX) ممکن است ناسا را به اورانوس ببرد؟ به نظر می‌رسد آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی فکر می‌کند که این کار باید انجام شود. این سازمان به تازگی جدیدترین برآورد یک دهه‌ای خود را از علوم سیاره‌ای و اختر زیست‌شناسی منتشر کرده است که به این نکته اشاره دارد که ناسا باید یک ماموریت پرچمدار به اورانوس را با موشک “فالکون هوی” ساخته شرکت “اسپیس‌ایکس” انجام دهد.
هر ۱۰ سال یک بار، اولویت‌های پژوهشی جامعه علوم سیاره‌ای آمریکا توسط “آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی”(NASEM) این کشور طی فرآیندی به نام “بررسی دهه‌ای”(decadal survey) مشخص می‌شود. این کار، توصیه‌هایی را به سازمان‌های دولتی که بیشتر پژوهش‌های سیاره‌ای کشور را از نظر مالی تأمین می‌کنند، ارائه می‌دهد که اغلب به عنوان نوعی طرح اولیه برای اکتشافات دهه آینده استفاده می‌شوند. این سازمان‌های دولتی، عمدتا ناسا و “بنیاد ملی علوم”(NSF) هستند.
این گزارش جدید که اهداف سال ۲۰۲۲ تا ۲۰۳۲ را مشخص می‌کند، با عنوان “سرچشمه‌ها، دنیاها و زندگی”(Origins, Worlds, and Life) منتشر شده است. روند شکل‌گیری این گزارش، ارائه ۵۲۷ مقاله توسط دانشمندان سیاره‌شناسی در سراسر آمریکا و تقریبا دو سال بحث در میان گروهی متشکل از ۹۷ متخصص را شامل می‌شود.
بالاترین اولویتی که در بررسی ۱۰ ساله جدید تعیین شده، تکمیل طرح “ماموریت بازآوری نمونه مریخ”(MSR) ناسا است که با مریخ‌نورد “استقامت”(Perseverance) آغاز شد. این مریخ‌نورد هنگام کاوش مریخ در حال جمع‌آوری نمونه‌هایی است که کنار گذاشته می‌شوند تا ماموریت برنامه‌ریزی‌شده برای سال ۲۰۲۸، آنها را بردارد و برای تجزیه و تحلیل به زمین بازگرداند. در این گزارش آمده است: حتی اگر هزینه ماموریت به طور قابل توجهی از بودجه فراتر برود، ناسا باید با دولت و کنگره برای تضمین افزایش بودجه و اطمینان از موفقیت ماموریت همکاری کند.
همچنین گزارش، دو ماموریت جدید و قابل توجه را توصیه می‌کند؛ نخستین ماموریت، “مدارگرد و کاوشگر اورانوس”(UOP) است که در حالت ایده‌آل، در سال ۲۰۳۱ یا ۲۰۳۲ پرتاب می‌شود. آخرین و تنها دفعه‌ای که ما از اورانوس بازدید کردیم، با کاوشگر “وویجر ۲”(Voyager ۲) در سال ۱۹۸۶ بود و عملکرد درونی این سیاره همچنان مرموز است.
مدارگرد و کاوشگر اورانوس
برنامه‌ها برای انجام ماموریت کاوش اورانوس چندان جدید نیست. این پیشنهاد که “مدارگرد و کاوشگر اورانوس”(UOP) نامیده می‌شود، چندین سال است که توسط تیمی شامل دانشمندانی از ناسا، دانشگاه “کالیفرنیا” و دانشگاه “جانز هاپکینز” در حال بررسی است.
مدارگرد UOP سال‌ها به دور اورانوس خواهد چرخید؛ در حالی که کاوشگر آن برای بررسی ترکیب، دما و گردش این سیاره در جو فرو خواهد رفت. “رابین کانوپ”(Robin Canup)، پژوهشگر “مؤسسه تحقیقات جنوب غربی”(SwRI) در کلرادو گفت: این نخستین مأموریتی است که روی یکی از غول‌های یخی تمرکز دارد و اکنون از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؛ زیرا ما باور داریم که غول‌های یخی ممکن است رایج‌ترین نوع سیاره در جهان باشند.
اکنون محققان احساس می‌کنند با موشک “فالکون هوی” اسپیس‌ایکس، فناوری لازم برای تحقق این رؤیای دیرینه خود را در اختیار دارند.
البته نویسندگان این برآورد به طور مستقیم این مسئله را بیان نکرده‌اند، اما اشاره کرده‌اند که ماموریت کاوش اورانوس مورد علاقه‌شان است و می‌تواند در فاصله سال‌های ۲۰۲۳ تا ۲۰۳۲ با موشک‌هایی که هم اکنون در دسترس هستند، اجرا شود. در واقع انتخاب میان موشک‌های “فالکون هوی”(Falcon Heavy) متعلق به شرکت “اسپیس‌ایکس”، “ولکان سنتار”(Vulcan Centaur) متعلق به “ائتلاف پرتاب و راه‌اندازی” (ULA)، “نیو گلن”(New Glenn) متعلق به شرکت “بلو اوریجین”(Blue Origin) و موشک “سامانه پرتاب فضایی”(SLS) متعلق به ناسا است.
تاخیرها و بسیاری از مسائل دیگر
با این حال، تأخیرها و مسائل و مشکلات دیگر بر سر راه توسعه اغلب این موشک‌ها، آنها را از برنامه عقب نگه داشته است. به عنوان مثال موشک “ولکان سنتار” هنوز پرتاب نشده است، در حالی که موشک “نیو گلن” تاکنون ثابت کرده است که عملکرد بسیار ضعیفی در فراتر از مدار زمین دارد. همچنین پرتاب “مدارگرد اروپا کلیپر” ناسا نشان داد که موشک SLS برای انجام ماموریت‌های در سطح رسیدن به اورانوس، نیاز به بهبود و پیشرفت‌های قابل توجهی دارد.
در نهایت اگر همه چیز با موشک “فالکون هوی” خوب پیش برود و ماموریت اورانوس به خوبی پیشرفت کند، ماموریت “UOP” برای کاوش اورانوس می‌تواند عمیق‌ترین اطلاعاتی را که تا به حال در مورد سیاره‌ای که اساساً تاکنون کاوش نشده است، ارائه دهد.
اورانوس هفتمین سیاره از نظر نزدیکی به خورشید و سومین سیاره از نظر اندازه و چهارمین سیاره از نظر جرم در منظومه شمسی است. اورانوس هر ۸۴ سال و ۷ روز یک بار به دور خورشید می‌گردد. همچنین هر ۱۰ ساعت و ۴۸ دقیقه یک دور به دور خودش می‌چرخد. اورانوس دارای بیش از ۲۷ قمر است که بزرگ‌ترین آنها به نام‌های “میراندا”، “آریل”، “آمبریل”، “تیتانیا” و “ابرون” است. این سیاره را “ویلیام هرشل” در سال ۱۷۸۱ میلادی کشف کرد.
اورانوس یکی از سیارات هشتگانه منظومه شمسی است که از لحاظ بُعد فاصله نسبت به خورشید در ردیف هفتم پس از سیاره زحل قرار گرفته است. فاصله متوسط این سیاره تا خورشید ۲ میلیارد و ۸۶۹ میلیون و ۶۰۰ هزار کیلومتر است و ۱۴.۵ برابر کره زمین است. این سیاره با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شود.
تنها فضاپیمایی که تاکنون از اورانوس بازدید کرده است، “وویجر ۲” متعلق به ناسا بوده که در سال ۱۹۸۶ عبور کوتاهی از کنار اورانوس داشت و اطلاعات بسیار کمی را از آن جمع‌آوری کرد. اما اینکه این غول یخی چه رازهایی می‌تواند درون خود داشته باشد را فقط ماموریت “UOP” می‌تواند به ما بگوید.
انتهای پیام
