مهسا مژدهی: حذف ایران از کمیته مقام زن سازمان ملل هفته گذشته با با ۲۹ رأی موافق، هشت رأی مخالف و ۱۶ رأی ممتنع به تصویب رسید. کشورهای بولیوی، چین، قزاقستان، نیکاراگوئه، نیجریه، عمان، روسیه و زیمبابوه به قطعنامه پیشنهادی برای حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل رأی مخالف دادند.
کمیسیون مقام زن، از سال ۱۹۴۶ تلاش می‌کند در حوزه چالش‌ها و مشکلات زنان فعالیت کند. بیشتر تمرکز این کمیسیون بر توانمندسازی اقتصادی زنان است. ایران تا پیش از این یکی از اعضای این کمیسیون بود. این اتفاق باعث واکنش های تندی در داخل ایران شد و نماینده ایران در سازمان ملل گفت: جمهوری اسلامی ایران پیش نویس قطعنامه E/۲۰۲۳/L.۴ برای پایان دادن به عضویت ایران در کمیسیون مقام زن را قاطعانه رد و به شدت محکوم می کند. واکنش دیگر مقامات کشورمان هم مشابه بود و غرب را متهم به بی توجهی به امور زنان در کشورهای خودشان کردند.
اما این اتفاق تا چه اندازه می‌تواند از نظر بین المللی مهم بوده و تهران را تحت فشار قرار دهد؟
در سیمای وطن با کوروش احمدی کارشناس مسائل بین الملل از اهمیت این اتفاق و تاثیر آن بر کشورمان پرسیدیم.
بیشتر بخوانید:
واکنش وزارت خارجه به لغو عضویت ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل
واکنش ایران به حذف عضویتش از کمیسیون مقام زن
ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل حذف شد
کوروش احمدی کارشناس مسائل بین‌الملل در مورد حذف ایران از کمیسیون مقام زن می‌گوید: به لحاظ اجرایی و عملی حذف ایران از مقام زن اهمیتی ندارد و این کمیسیون موقعیت تصمیم گیری در مورد مسائل مرتبط با صلح و امنیت بین المللی و مسائل اقتصادی و… را ندارد تا در غیاب ایران تصمیماتی بگیرد که به ضرر ما باشد. کمیسیون مقام زن از ابتدای تشکیل سازمان ملل به وجود آمده و نقش استانداردسازی دارد. نقش آن این است که صحبت کنند و تصمیم بگیرند که موقعیت و مقام زن را در جوامع چطور ارتقا بدهند. اما این موضوع اهمیت دیگری که دارد از این جهت است که یک اکثریتی شکل گرفته که ایران را از نهاد سازمان مللی اخراج کرده است. این که اکثریت کشورها در این رکن سازمان ملل چنین تصمیمی گرفته اند و این تصمیم خطیر است. کشورها خیلی به ندرت در تاریخ سازمان ملل کشوری را از یک نهاد سازمان مللی اخراج کنند. شاید یک مورد که من به ذهنم می رسد اخراج روسیه از شورای حقوق بشر بود. اما باز هم در همین مورد در حالی که ۱۴۱ کشور در مجمع عمومی سازمان ملل حمله روسیه به اوکراین را محکوم کردند اما در بحث اخراج روسیه در بحث حقوق بشر فقط ۹۳ کشور رای مثبت دادند. یعنی کشورهایی که”تجاوز” روسیه به اوکراین را محکوم کرده بودند و حاضر نشدند به اخراج روسیه از یک رکن سازمان مللی رای مثبتی بدهند. این مساله ای است که کشورها اکراه دارند تا وارد آن شوند. از نظر سابقه ای که ایجاد می کند و بعدها ممکن است برای خودشان هم مشکل ایجاد کند. اما تصمیمی که در مورد ایران گرفته شد از نظر جو بین المللی علیه ما بود که مهم شد.
او در مورد واکنش ها به حذف ایران تاکید می‌کند: ممکن است کشورهایی که رای داده اند، از کشورهای غربی تا آمریکای لاتین یا افریقا، حقوق زن در جوامعشان رعایت نشود. اما مساله این است که بحث مربوط به آنها به چنین سطحی نرسیده و برای ما رسیده. مسائل حقوق بشری در جوامع دیگر هم مطرح می‌شود یا نمی‌شود. این که در سایر جوامع به چه شکل است؛ چیزی در مورد اینکه در جامعه ما به چه شکل است و به چه شکل نیست را تغییر نمیدهد.
احمدی در ادامه گفت: ما در چند ماه گذشته چند مشکل داشته ایم. یکی برجام است که بلاتکلیف مانده و این بلاتکلیف ماندن برجام یک تعداد از کشورها را که مساله برایشان مهم است حساس کرده و اینها تصمیم گرفته اند که بر ایران اعمال فشار کنند. مساله دیگر ادعای این است که ایران به روسیه پهپاد داده. به تعبیر غربی ها ایران در جنگ روسیه و اوکراین، طرف روسیه را گرفته و این برای کشورهای اروپایی که طرف اوکراین هستند مهم است. مساله دیگر انعکاس گسترده اعتراضات داخل ایران در خارج از کشور است و اینها بر روی دولت های غربی تاثیر دارد. به ویژه در مورد دولت هایی که باید خودشان را هر از چندی برای انتخابات عرضه کنند؛ وضعیت به گونه ای است که نمی‌توانند به این مساله بی اهمیت باشند. از طرف دیگر وجهه ایران هم متاسفانه در جوامع بین المللی خدشه دار شده. این ها باعث شده کشورهایی که می خواهند علیه ایران اقدام کنند؛ بتوانند به سرعت اینکار را انجام دهند.
کوروش احمدی در ادامه به اقدامات ایران برای رو به رو شدن با مسائل مشابه پرداخت و توضیح داد: مهم این است که چه پیامی از داخل ایران، جامعه و دولت ایران به جهان مخابره می‌شود. اعضای نمایندگی ایران در سازمان های بین المللی همین کاری است که کرده اند. ممکن است یک تیم کاملا حرفه ای و سازمان مللی تاثیر مختصری بر تصمیم گیری های بین المللی داشته باشند. اما تاثیر گسترده ای نخواهند داشت.
311312
