افشای اهداف واقعی آتش‌افروزی/ مثلث آشوب در پی چیست؟
به گزارش خبرنگار حوزه سیاست خارجی سیمای وطن، اقتصاد، حقوق بشر، دموکراسی و بسیاری دیگر از واژه‌ها و مفاهیم، چهل سال است که ابزار و قربانی سیاست‌های غرب علیه مردم ایران است. این واژه‌ها گرچه در مقاطع مختلف زمانی به تناسب بهانه فشار شده‌اند اما شواهد دو ماه گذشته نشان می‌دهد که کاخ سفید و متحدانش در پی استفاده ابزاری از «همه» این مفاهیم علیه جمهوری اسلامی است.
بایدن، به سیاق سلف
«رئیس جمهور آمریکا به احساسی که از ابتدای این اعتراضات در ایران داشتیم، اشاره می کرد»، این جمله توضیح «ندپرایس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا درباره ادعاهای جو بایدن رئیس جمهور این کشور درباره آزاد کردن ایران است. اما احساسی که آمریکا از ابتدای اعتراضات در ایران داشت، چه بود؟ اعتراضات در ایران، در حالی آغاز شد که مذاکرات رفع تحریم های ایران و غرب در جریان بود و در مرحله تصمیم‌گیری، همزمان با آغاز این اعتراضات و تبدیل شدن آن به اغتشاش، مذاکرات متوقف و دولت جو بایدن اعلام کرد که موضوع مذاکره با ایران دیگر اولویت دولتش نیست و این اولویت به همراهی با مردم ایران تغییر یافته است! کدام مردم؟ همان مردمی که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور پیشین آمریکا شدیدترین تحریم‌های اقتصادی را علیه آنها اعمال و بسیاری از جنبه‌های زندگی‌شان را تحت تاثیر قرار داده بود. بایدن با وعده بازگشت به برجام و رفع تحریم‌ها روی کار آمد اما شواهد نشان می‌دهد وی برخلاف شعارهای فریبنده، به سیاق سلف خود رفتار کرد. دولت دموکرات بایدن، گرچه در ابتدا دستکش مخملین را در عرصه جهانی به نمایش گذاشت و با شعار توافق و مذاکره پیش آمد اما این نمایش، شهریور سال جاری و همزمان با اعتراضات در ایران به پایان رسید و دست آهنین واشنگتن از زیر آن دستکش بیرون آمد.
بایدن پروژه نیمه تمام ترامپ را که فروپاشی ایران بود، با بهره‌گیری از ابزارهای جدید و قربانی کردن مفاهیم تازه پی گرفت. دونالد ترامپ، جان بولتون، بنیامین نتانیاهو و متحدان منطقه‌ای آنها، پس از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، به اذعان نهادها و سازمان‌های بین‌المللی، شدیدترین کارزار تحریمی علیه مردم ایران را به منظور فروپاشی جامعه به راه انداختند و از اعلام و ابراز آن هم هیچ ابایی نداشتند.
این کارزار با مقاومت مردم ایران به نتیجه نرسید، پس لازم بود روش دیگری به کار گرفته شود یا حتی روش‌های دیگری. اگر تاکنون مفهوم اقتصاد بهانه‌ای برای فشار بود و تحریم ابزار عملی آن، این‌بار مفهوم حقوق بشر و ابزار آشوب برای اعمال فشارهای بی‌سابقه علیه جمهوری اسلامی به کار گرفته شده است.
به همین دلیل است که بمباران خبری مردم ایران با هدف ناامیدسازی آنها از آینده، دو ماه است که در دستور کار رسانه‌های فارسی زبان و انگلیسی زبان جهان قرار دارد، سلبریتی‌هایی که جز ترکیب رنگ مو و تشخیص انواع لباس مجلسی! فعالیت دیگری در زندگی نداشتند، به صف شده‌اند تا برای فرداهای ایران! نسخه سیاسی و اقتصادی و اجتماعی بپیچند! تجمعات علیه ایران در بخش‌های مختلف جهان حتی اگر محدود هم باشد، در قاب تصاویر و توصیفات، بزرگ جلوه داده می‌شود. اتحادیه اروپا و تروییکایی که مدت‌ها در لباس پلیس خوب خواهان مذاکره با ایران و تقویت برجام بودند، پس از این اغتشاشات، این نقاب را برداشته و به تنظیمات کارخانه بازگشته‌اند. تحریم ها با شدت بیشتر دنبال می‌شود و هر یک از این دولت‌ها در بیانیه‌های مختلفی مدعی اتهامات تازه‌ای علیه جمهوری اسلامی می‌شوند. با وجود این همه کارشکنی و دخالت در امور داخلی ایران «جوزپ بورل» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا از درست پیش نرفتن اوضاع برجام ابراز ناراحتی و تصریح می‌کند که مواضع بین طرف‌ها هنوز به هم نزدیک نشده و ایران باید با آژانس بین‌المللی اتمی به شکلی سازنده تعامل کند. این دعوت به تعامل درحالی از سوی نماینده اتحادیه اروپا مطرح می‌شود که شب گذشته «امانوئل مکرون» رئیس‌جمهور فرانسه در حاشیه نشست تغییرات آب وهوایی در شرم‌الشیخ مصر در گفت‌وگو با شبکه العربیه مدعی شد که تهدیدات ایران از چارچوب منطقه‌ای خارج شده و باید روش مقابله با تهدیدات ایران در جهان را تغییر دهیم.
مثلث آشوب و هجمه به ایران
اگر اقدامات اشاره شده در بالا بخش نرم پروژه ناکارآمدجلوه دادن نظام سیاسی در ایران تعریف شده باشد، بخش سخت آن را باید در حاشیه حواس‌پرتی‌های جوبایدن در سخنرانی‌ها، فایل‌های صوتی افشا شده و یا اعتراف صریح جان بولتون مشاور اسبق امنیت ملی کاخ سفید جستجو کرد. رئیس‌جمهور آمریکا پنجشنبه ۱۲ آبان ماه سال جاری در کارزاری انتخاباتی در پاسخ به پرسشی درباره اعتراضات،گفت که ایران به زودی آزاد می‌شود! گرچه پس از این اظهارنظر کاملا مداخله‌جویانه بایدن، تیم کاخ سفید بسیج شدند تا آن را توجیه کنند اما میانه این حواس‌پرتی‌ها، نیت آمریکا قابل کتمان نیست. کاخ سفید چهل سال است که ایران را آزاد می‌خواهد اما نه برای مردمش که برای دست‌اندازی به منافع و منابع آن و بازگشت به دوران استعمار پیشین.
بخش دیگر اهداف غرب از جنگ ترکیبی علیه ایران را می‌توان در فایل صوتی افشا شده از صدای یکی از خبرنگاران یکی از رسانه‌های فارسی زبان خارج از ایران به وضوح دید و شنید که وی هدف از این میزان حمایت از اغتشاشات را پروژه شوم تجزیه ایران دانسته و پرده از راز هجمه بی‌سابقه رسانه‌های سعودی-غربی در بمباران خبری علیه ایران برداشته است. بخش دیگر این پازل را سخنان جان بولتون تکمیل می‌کند؛ مشاور اسبق امنیت ملی کاخ سفید، سه‌شنبه ۱۷ آبان ماه در گفت وگو با شبکه خبری بی‌بی‌سی گفت که مخالفان (اغتشاشگران) ایران با سلاح‌هایی که از پایگاه‌های نظامی و از نقاطی در کردستان عراق وارد می‌شود، مسلح شده و این وضعیت نشانگر این است که دیگر آنها غیر مسلح نیستند و یک تلاش نظام مند دارند!
این تلاش نظام‌مند مورد حمایت بولتون و آمریکا گرچه در طول دو ماه گذشته، زندگی بسیاری از ایرانیان را دچار مشکل کرده است اما بخشی از پروژه‌ای است که آمریکا و متحدان عبری و عربی، در ایران امروز آن را پیگیری می‌کنند. آشوب، ناامنی و در نهایت تکه تکه ساختن سرزمینی که قدرت خود را از اتحاد و یکپارچگی ارضی خود دارد.
دلایل فشار حداکثری چیست؟
بخش مهمی از سیاست خارجی دولت آمریکا، سال‌هاست گروگان سیاست‌ها و رویدادهای داخلی این کشور است. به گونه‌ای که برخی روسای جمهور ساکن کاخ سفید به منظور کاستن از چالش‌های داخلی حتی درگیر جنگ‌های خارجی هم شده‌اند. بنابراین افزایش فشارها بر جمهوری اسلامی در آستانه انتخابات کنگره آمریکا موضوع عجیبی به نظر نمی‌رسد و بایدن برای حفظ کرسی‌های دموکرات‌ها در این مجلس، در پی پررنگ سازی تقابل با ایران است. دلیل دیگر افزایش این فشارها را هم می‌تواند ناکامی اقدامات گذشته و زیرسوال رفتن ادعاهای کاخ سفید و هژمونی جهانی آن باشد. جمهوری اسلامی ایران توانست در برابر فشار حداکثری اقتصادی بیاستد و این یعنی ایستادگی در برابر آن هژمونی.
تحلیل رفتار اتحادیه اروپا و موج فشارهای بی‌سابقه علیه ایران، چندان دشوار نخواهد بود، وقتی بدانیم این قاره سال‌هاست دنبال‌کننده سیاست‌های آمریکاست و نمی‌توان انتظار موضعی مشخص، متمایز یا حتی مستحکم را از آنها داشت. این مثلث دشمنی با ایران ضلع دیگری هم دارد و آن حاشیه‌نشینان خلیج فارس و رژیم صهیونیستی است. ضلعی که ماهیت دشمنی آنها با جمهوری اسلامی ایران متفاوت‌تر از دو ضلع دیگر است و ایران قوی، آرام و پیشرفته، خاری در چشم آنهاست، بنابراین از هیچ هزینه و اقدامی برای خارج کردن این خار از چشمان خود دریغ نمی‌کنند.
